Trein avontuur, de laatste dagen in Rishikesh.
Blijf op de hoogte en volg Natasja
22 Oktober 2012 | India, Rishīkesh
Voordat ik uiteindelijk in de trein zat is ook nog een verhaal apart. Een taxi gedeeld met een van de Swamiji die terug naar Kerala ging in het zuiden. Zijn trein vertrok 15 min na die van mij. Dus om 4 uur in de taxi, een zeer vermoeiende rit van 3 uur. En toen op het station kwam ik erachter dat er toch geen plek voor me was. Ik stond op de wachtlijst dus het is dan maar hopen dat het lukt om in de trein te komen. Even zakte de moed me naar de schoenen. Maar er werd geadviseerd om een kaartje te kopen aan het loket. Daarmee kom je in ieder geval mee in de trein. En dan nogmaals vragen of er een plek is in de klasse wagon. Nee kreeg ik overal te horen. Weer opnieuw een gevoel van wat nu dan… Dan maar gewoon ergens gaan zitten dacht ik dan maar. En de 6 uur doorkomen van starende blikken en het stiekem aanraken van me. Maar de Swami gaf me een tip om eens met de treinconducteur te praten en hem wat geld toe te spelen. Dat lukt vaker wel en ik moest om een veilige plek vragen, maakt niet uit waar. Dus ik naar een nette man van de trein opzoek. Mijn verhaal gedaan en ik moest 15 min voor vertrek nog maar eens komen vragen. Dus zo gezegd zo gedaan, ik werd meegenomen naar een kantoor en daar zaten zeer onsmakelijke mannen Paan te kauwen. Een soort pruimtabak, waar je mond helemaal oranje van word en naar zeep gaat ruiken. Misselijkmakend is het, dus ik mijn hopeloze gezicht opzetten en lief lachen naar alle Hindi sprekende heren. Ik moest een aardige niet smakkende meneer volgen met een lijst die driftig heen en weer bladderde zijn hoofd schuddend en uiteindelijk dus zei dat er echt geen plek was… Dus ik nog hopelozer kijken en benadrukte dat ik alleen maar veilig wilde zitten.. de andere nette man van de trein zei nog iets en ineens was er wel plek in de 1e klas, voor 700 roepia. Dat was al mijn geld… maar ik riep, oke!! En begon mijn geld te zoeken, er stonden wel 10 mannen om me heen mee te kijken, maar dat boeide me niet. Ik kon maar 600 zo gauw vinden, en dat was ook goed. Wat een verhaal toch, 6 uur later kwam ik uitgerust om half 3 snachts aan op het station van Haridwar en Silvio stond met taxi al te wachten op me.
Het laatste weekend hebben we rustig aan gedaan. Silvio had in die 5 dagen alleen niks ondernomen als alleen maar geïnternet en rondgehangen. Bleek dat hij toch ook ziek is geweest een dag en zich direct met loperamide volgestopt heeft. Hierna had hij nergens meer last van gelukkig. Ik daarentegen had nog steeds buikloop en zaterdag avond toch maar aan de antibiotica gegaan. Nog wat geskypt met de familie en dat was het dan. Ik kon ook niet ver van de wc af gaan. Haha. Maar vanaf zondag werd het beter en maandag had ik nergens meer last van. Gelukkig. Dus op naar Varanasi met de nachttrein! Hopelijk gaat dit wel goed! We hebben in ieder geval plekken gereserveerd dus ik verwacht geen problemen.
-
25 Oktober 2012 - 10:13
Mam:
Ben blij dat het toch nog goed is gekomen... met buik en reis terug naar Rishikesh. :)
Maar ja, als je niks meemaakt, kun je ook niks vertellen, nietwaar?
Kuskus, mam -
25 Oktober 2012 - 10:22
Gerrit:
Wat zal je blij zijn met je gezicht. Kan je van alles voor elkaar krijgen -
25 Oktober 2012 - 11:06
Vera:
Hoi Natas,
Wat een verhalen. Ik maak het bijna met je mee. Mijn tweede keer india verliep qua vervoer en communicatie ook niet lekker. Ik hoop dat je mooie dingen van india hebt ondekt.
groetjes vera -
28 Oktober 2012 - 14:42
Natasja Meeuwenberg:
Niks mis met dat Meeuwenberg gezicht he Pap!
Vera, het is ook een ander soort mens in het Noorden. Maar ik zie nog steeds de mooie dingen hoor! Volgende keer ga ik wel weer richting zuiden denk ik!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
