De Sunderbans deel 1
Blijf op de hoogte en volg Natasja
31 Oktober 2012 | India, Gosāba
Wat kan ik er van zeggen. Het is niet wat ik me ervan verwacht had. Maar een prachtige omgeving en het zou echt heel fijn en rustig zijn als er niemand woonden. En misschien zonder festivals zou het ook rustig zijn. Maar nu was het een en al drukte en lawaai. Tja, we gingen naar de Sunderbans om tot rust te komen en even te ontsnappen uit de drukte van Calcutta. Dat is ook wel stukken minder, maar niet zoals het zou moeten zijn. We hadden bij de Backpackers die een goede recensie op tripadvisor hadden geboekt. Dus de rit ernaar toe ging met een taxibusje, waar 12 pax in zouden kunnen. We gingen met een groepje van 6. Erg leuke mensen allemaal kwamen in de loop der tijd achter. We vertrokken om 8:30 en zouden rond het middaguur op plaats der bestemming moeten zijn. De rit was echt vreselijk, hoop heen en weer geschud en getoeter en een uur voor bestemming zijn we dan ook aangereden, althans de spiegel van de bus werd eraf gereden. Deze vloog in de bus en tegen Simona aan een Italiaans meisje die direct vloekend in het Italiaans tekeer ging tegen de chauffeur wat een eikel het wel niet was enz. Je kunt het je wel voorstellen. Glassplinters lagen overal en ja, zelfs ik was een beetje gewond, een splinter in m’n been, welke Silvio galant eruit haalde. Wat desinfectans erop en gaan met die banaan zeg ik maar. Simona had wat hoofdpijn en waarschijnlijk een bult, maar gelukkig viel het mee, het had veel erger kunnen zijn gezien de rijstijl van de chauffeur en de vreselijke conditie van het wegdek. Aangekomen op het laatste stuk vaste land, gingen we de veerboot op om naar het eiland gebracht te worden. Nog een eiland verder, weer een veerboot en een fietsriksja verder waren we in het ‘eco’dorp. Het was een dorp zonder elektriciteit, dus ecologisch werd gezegd, wel was er een enorme dieselgenerator dus veel eco was er niet. Geen zonnepaneel gezien hier, wel elektra wat nog afgemaakt zou moeten worden, lichtknopjes ed. Dus gewoon een hut gemaakt van shit en zo rook het ook, wat nog niet klaar was. Enfin, we gingen ervoor, dus zonder vooroordelen het eerste programma afgehandeld. Een wandeling door het dorp en een boottocht naar het vogelreservaat. Weer hier werd de rust overheerst door luide Bengaalse muziek en vuurwerk. Heel fijn voor de vogels. We hebben wel wat mooie Kingfishers gezien en een reiger. Niet zo veel dus, hierna gingen we naar het dorp waar de herrie vandaan kwam, daar werden hanengevechten gehouden door de mannen en de vrouwen waren met een spel bezig waar je geblinddoekt een pot moet slaan. Leuk om te zien, de hanengevechten niet natuurlijk. We snapten er ook niet veel van. Na zonsondergang weer in de boot terug, ook een uitdaging in het absolute donker door de modder glibberen naar de boot. En weer terug naar het eiland lopen. Hierna was het avondprogramma, waar een ‘yogamaster’ zijn kunsten vertoonde en hierna lokale volksmuziek wat behoorlijk vals was. Dus na 2 nummers ben ik terug naar de kamer gegaan om daar lekker te lezen en Silvio heeft het allemaal meegemaakt. Ik heb niks gemist. Hierna lekker gegeten, uit een niet zo hygiënische keuken, maar ach, we zullen zien of we hier weer ziek van worden. Na het eten werd nog door een stel muziek gemaakt die een viool en gitaar mee hadden genomen. Dat was gelukkig wel om aan te horen, ze waren al een dag op het eiland en de jungle tour al gedaan, maar helaas geen tijgers gezien. De volgende dag zouden ze naar huis gaan, maar we snapte niet zo goed, waarom ze geen 2 jungletoeren hadden. Dus dit hebben we nog even nagevraagd of dat voor ons ook zo was, anders gingen we na 1 nacht ook weer terug. Maar we mochten 2x mee op de boot, dus 2x zoveel kans om dan toch die tijger te spotten.
Om 23 uur gingen we naar bed, lekker rustig dachten we, maar we hoorde de muziek van het andere eiland lekker tot een uur of 2 door schetteren. Om 5:30 ging de wekker weer… lekker kort nachtje.