De nachttrein en de eerste dagen Varanasi

Dus om half 11 s ’avonds de taxi naar Haridwar genomen. Kost 710 roepia. Eigenlijk gaat de prijs vanaf 22 uur omhoog , maar we hadden nog geluk. Aardige taxichauffeur. Om half 12 waren we op het station dus nog tijd genoeg. Onze trein vertrok tenslotte pas 5 minuten voor middernacht. Op het bord stond dat de trein vanaf perron 1 vertrok en daar stond de trein al. Wij op zoek naar de A1 wagon om daar neer te ploffen. Gevraagd aan de gast van de wagon of het de 12370 trein naar Varanasi was en ja dat was het. Dus wij naar de bedjes, maar er lagen al mensen. Dat was raar, nogmaals het kaartje laten zien en deze nam de jongen even mee voor de zekerheid. We moesten maar even wachten. Opeens zei Silvio, de trein beweegt.., Ik heel verontwaardigd, nee joh dat kan echt niet…. Als dat zo is zitten we in de verkeerde trein…. Mmmm de trein ging echt al, dus ik snel alles gepakt, Silvio naar voren geduwd en gezegd dat we uit de trein moesten. Dit klopt niet! Heel snel dus uit de rijdende trein gesprongen… en daar stonden we dan, zonder kaartje. Nog eens gekeken op het perron naar de treinnummers, bleek dat het de trein naar Delhi was en niet naar Varanasi. Toen kwam een man op ons aflopen en gaf ons het kaartje terug, hij zei dat dit de verkeerde trein was…. Duhhhh, daar waren wij ook al achter (net op tijd gelukkig) en dat we naar perron 8 moesten. Daar bij de trap wees de aardige man. Wij dus naar de trap en omhoog.. maar dit ging naar perron 2, er waren maar 5 sporen hier… nogmaals goed gekeken en bleek dat we naar een heel ander station om de hoek moesten, waar ook nog 4 sporen liepen. 5 minuten voor vertrek gelukkig in de goede trein gesprongen en op weg. Lekker gereisd, geen problemen gehad. En 13 uur later stonden we in het bloedhete Varanasi.

Hier ook weer direct riksja gasten om ons heen dwarrelen, waar we naar toe wilden en dat ze een goed hotel wisten. Nou ik had in mijn hoofd om 2 of 3 hotels te bezoeken in de buurt van de ghats (dat zijn trappen die naar de Ganges lopen, op meerdere plekken in Varanasi) Maar dat ging me niet lukken aangezien het Durgafestival in volle gang was en er een hoop wegen afgesloten waren. Dus naar het prepaidloket om een kaartje zo dicht mogelijk te kopen. Dat was 65 roepia en dan zouden we naar de yogi lodge gebracht worden. Het staat al in de Rough guide dat er veel guesthouses of hotels namen overnemen en zeggen dat het echt het goede hotel is. Dus dat gebeurde ook met ons. We werden afgezet bij de old yogi lodge. Maar ik dacht en Silvio ook, laat ons maar eerst een kijken en afdingen dan zien we wel. Het is behoorlijk van de drukke straat af, maar ook van de ghats. Maar voor 350 roepie per nacht en warm water wilde we wel blijven. Spullen neergegooid effe opgefrist en op naar de Ganges, daar kom je hier tenslotte voor. Een drukte van jewelste, maar met de bikeriksja werden we voor 20 roepia gebracht. Toen nog een markt over en een hoop verkooppraatjes en gidsen die zich aanbieden verder kwamen we bij de Ganges. Ook dit is weer een aparte ervaring. Hoop jongetjes die aan t vliegeren waren, iedereen vrolijk aan t wassen, Puja of Aarti doen, waar ze ook maar in geloven. Een mooi kleurenspel, met tussendoor een loslopende koe of zwerfhond. Neergeploft bij de Lotus lounge na het bezoek van 3 andere hotels die we in eerste instantie wilde boeken. We kwamen tot de beslissing dat we het niet slecht getroffen hebben.
Na zonsondergang weer terug naar het hotel en op de terugweg nog met een man meegelopen die zijde zou verkopen, maar dat was echt een sjacheraar. Dus vriendelijk gelachen gekeken en uiteindelijk niks gekocht. Wel gevraagd waar je lekker kon eten en dat zou bij de Silver Spoon kunnen, die zit bij ons om de hoek, dus dat was lekker makkelijk. Daar gegeten en toen doodmoe naar bed.
De volgende dag gingen we de zonsopgang bekijken vanaf een boot op de Ganges en verschillende tempels bezoeken. Om half 6 waren we weer op pad naar de boot. Op de boot die we deelde met een aardig Braziliaans meisje Alexandra waren we er allebei van onder de indruk hoe mooi toch de zonsopgang is en hoe bijzonder India is. Maar ook hoe vervelend veel mensen zijn. Alexandra was op weg naar de boot door een man vastgepakt om aan de borsten te zitten. Ik weet niet waarom, maar de Indiërs botsen bewust tegen je aan en tikken met hun elleboog je borst aan als het lukt. Ik merk al dat ik minder tolerant hier in het noorden ben, maar dat komt omdat me dit in het zuiden nog nooit gebeurt is. Dus na dit verhaal gruwde ik nog meer van de mannen hier. De jongen die met ons mee op de boot zat verontschuldigde zich voor deze types en benadrukte dat echt niet alle mannen zo waren. Maar goed, toch van ons boottochtje genoten en hierna op weg naar wat tempels die ik niet zo heel bijzonder vond en Silvio al helemaal niet. Daarna lekker ontbeten in het hotel en weer effetjes gaan slapen.